Propozycja wprowadzenia do fizjoterapii ćwiczeń pochodzących z form ruchowych dalekowschodniej sztuki walki aikido nie jest przypadkowe. Aikido to proces oduczania się dawnych wzorców ruchowych i robienia miejsce dla nowych. Polega na synchronizowaniu koordynacji ruchowej wszystkich elementów ciała. Wymaga od ćwiczącego skupienia nad płynnym zespalaniem ruchów poszczególnych części układu ruchu, tworzy niepowtarzalny system bodźcowania i nagradzania ćwiczącego.

Aikido ma początek, ale nie ma końca, nie przewiduje bowiem formy, do której docieramy. Jest procesem doskonalenia siebie w ruchu, synchronizacji umysłu i ciała. Jest drogą pracy i cierpliwości, pokonywaniem oporów w samym sobie. I tu docieramy do punktu, w którym aikido spotyka neurofizjoterapię.